Mieke Bouma (84) beheert 5.000 grafschriften en 18.000 bidprentjes voor de OVD

DIDAM - Ze fotografeerde inmiddels ruim vijfduizend graven en zette ze in alfabetische volgorde op kaart. Is er iemand in Didam dood en begraven dan pakt Mieke Bouma haar camera en legt het vast. "Als ik het niet doe, gaat alles voor de volgende generaties verloren", zegt de 84-jarige. "Vooral nu er zoveel wordt geruimd. Het is mooi dat het oude zo toch blijft bewaard."

Is er iemand dood en begraven in Didam, dan legt Mieke Bouma het direct op schrift en foto vast. Zo fotografeerde ze onder andere de graven op de oude begraafplaats. foto Marion Keijzer Foto: Montferland Journaal

Mieke Bouma beheert naast het grafschriftenproject ook de meer dan achttienduizend bidprentjes voor de Oudheidkundige Vereniging Didam (OVD). Dat doet ze sinds 1997. "Ik liep op de oude begraafplaats toen mijn man net was overleden. Daar kwam ik Trees Tiemes tegen, schrijvend op een grote bloknoot", weet Bouma nog. "Ze noteerde en fotografeerde alle graven en vertelde me dat ze dat voor de OVD deed. Ik ben meteen lid geworden en heb haar gevraagd of ik het van haar over mocht nemen. Wat moet je anders? Achter de plantjes gaan zitten?"

De verzamelde gegevens worden vooral gebruikt door mensen die stamboomonderzoek doen. "Ik houd alle vijf de begraafplaatsen in de voormalige gemeente Didam bij", zegt Bouma, vanuit haar appartement in het Panhuis uitkijkend over de oude begraafplaats. "Dat doe ik aan de hand van de rouwadvertenties in de krant en de bidprentjes die ik krijg. Zo hield ik tot verleden jaar ook de mensen bij die in Didam zijn geboren, maar elders liggen begraven. Had ik er weer een stel bij elkaar, dan reden we er met de auto naartoe. Nu doe ik alleen nog de graven in Didam, Loil en Nieuw-Dijk, die met mijn scootmobiel bereikbaar zijn."

En daaraan beleeft de 84-jarige veel plezier. De Didamse praat dan ook met groot enthousiasme over haar projecten. "Ik vind het vreselijk leuk om te doen en mooi om zoveel mogelijk vast te leggen. Het is een soort hobby van me. Je bent lekker buiten en spreekt veel mensen. En je maakt nog eens wat mee."

Zo was ze laatst aan de Kerkwijkweg, waar ze een vrouwtje met een groot houten kruis op de rug zag lopen. "Ze zette het bij een leeg graf in de grond. Toen ik haar aansprak, zei ze 'die man is gisteren begraven en er was niemand op z'n begrafenis, zelfs geen familie. Ik vind het zo zielig, dat zijn graf er zo leeg bijstaat, dat ik het met dit kruis en wat bloemen een beetje aankleed'. Ze kraste zijn naam in het kruis en ging. Kijk, dat soort dingen maak ik mee. Fantastisch toch."