Algemeen

Engelbertus (Engelbart) E.H. Thuis werd in 1859 geboren op Huis Dijk. Hij was landbouwer en grootgrondbezitter. Engelbart was de oudste zoon van Bernardus Thuis (1814-1871) en Helena M. Paauwen (1834-1913). Het ouderhuis van de familie Thuis was de havezate-boerderij Tesma aan de huidige Kerkwijkweg. Zijn vader Bernardus Thuis was in 1850 eigenaar van Huis Dijk geworden. Albertus en Johanna Thuis, beiden ongehuwd en broer en zus van Bernardus, bleven op boerderij Tesma wonen.

Engelbart trouwde in 1890 met Geertrudis J.M. ter Laak (1861-1921), dochter van Jacobus Everardus (Jan) ter Laak en Maria B. van der Grinten. Jan was molenaar op de Terlaaksmolen. Engelbart en Gertrudis kregen drie kinderen, te weten:

• Bernardus J.L.M. (1891-1951)
• Theodorus J.J.M. (1893-1962)
• Maria H.J.J. (1895-?)

Engelbart Thuis (1859-1938)	Gertrudis ter Laak (1861-1921)

Engelbart en Gertrudis gingen na hun trouwen bij zijn moeder op Huis Dijk wonen. Einde negentiende c.q. begin twintigste eeuw vertrokken zijn - na het overlijden van Albertus en Johanna Thuis - met hun kinderen naar boerderij Tesma. Zijn jongste broer Johannes B.A. Thuis (1868-1945) trouwde in 1903 met Theodora M. Heinink en zij gingen op Huis Dijk wonen.

In 1911 vertrok Johannes B.A. Thuis met zijn gezin naar Boxmeer. Engelbart Thuis verkocht boerderij Tesma aan Hendrikus J. Gal en betrok met zijn gezin weer Huis Dijk.
Gertrudis overleed in 1921 en Engelbart in 1938.

Kerkmeester St. Martinusparochie

Engelbart Thuis was van 1891 tot aan zijn dood in november 1938 lid van het kerkbestuur van de Sint Martinusparochie. Hij was kerkmeester en secretaris. Hij volgde Albertus Thuis op, broer van zijn vader, die van 1854 tot zijn overlijden in 1890 kerkmeester was geweest.

Mede-oprichter en bestuurder St. Albertusstichting

Engelbart Thuis was betrokken bij de oprichting van de St. Albertusstichting in 1891 en zat vanaf het begin in de raad van bestuur (regent). Zijn oom en tante Albertus en Johanna Thuis hadden het door hun schenking van de oude herberg van Freriks aan de stichting mede mogelijk gemaakt om de gezondheidszorg in Didam van de grond te tillen. Ook was hij als bestuurslid betrokken bij de bouw van het nieuwe gasthuis in 1896 en de aanbouw van het ziekenhuis in 1908.

Mede-oprichter en bestuurder Coöp. Boerenleenbank

Engelbart Thuis was medeoprichter van de Coöp. Boerenleenbank in 1897 en werd in dat jaar ook benoemd tot lid van het bestuur (onderdirecteur). In 1902 nam hij het directeurschap over van D.A.H. Reijers en bleef bestuurslid tot zijn dood in november 1938. Hij werd als bestuurslid opgevolgd door zijn oudste zoon Bernardus Thuis.

Mede-oprichter en bestuurder Coöp. Roomboterfabriek

Engelbart Thuis was betrokken bij de voorbereidingen en de oprichting van de Coöp. Roomboterfabriek. Hij reisde samen met Hendrik Jansen in de winter van 1890-1891 naar een aantal boterfabrieken in Friesland om zich daar te laten voorlichten. Engelbart was vanaf de oprichting in 1891 commissaris en werd in 1936 voorzitter. In februari 1938 bedankte hij voor die functie wegens zijn hoge leeftijd en hij overleed op 23 november 1938. Hij werd als bestuurslid opgevolgd door zijn oudste zoon Bernardus Thuis.

Commissie tot Wering van Schoolverzuim

In 1901 trad de eerste leerplicht in werking en dat hield in dat kinderen van zes tot twaalf jaar verplicht naar school moesten. De controle op de uitvoering werd in handen gegeven van de schoolopziener en een Commissie tot Wereing van Schoolverzuim.
Engelbart Thuis had vanaf het begin zitting in deze commissie samen met burgemeester Gijsen en enkele vooraanstaande Didammers. Het was een erebaantje waarvoor de commissieleden vijfentwintig cent presentiegeld per vergadering kregen.

Bronnen:

• Kerkenboek Didam, Geloven rond de Diemse toren (Nijmegen 2000)
• Didam 1815-2005, een Liemerse plattelandsgemeente (Didam 2008)
• Didam in de twintigste eeuw, jaren 1903, 1916 en 1974 (Didam 2007)
• 100 jaar Albertusstichting 1891-1991 (Didam 1991)
• Stevens, H., 100 jaar bankieren in Didam, van Boerenleenbank naar Rabobank, 1897-1997 (Didam 1997)